Blog 8 – Sail en Tenerife

Het is ’s avonds rond een uur of tien en het was een vermoeiende dag, dus eigenlijk wil ik richting bed, maar ik loop toch nog even naar dek 10. Het is koud en heel donker buiten. Aan beide kanten van het schip zie ik in de verte lichtjes. Aan mijn rechterhand de kust van Engeland en links, wat verder weg, de kust van Frankrijk. Één dag varen gehad, nog zes te gaan!

De sail van Rotterdam naar Tenerife was een belevenis. Zeven dagen alleen maar water, wat een weidsheid! De eerste dag was de zee kalm, maar toen we dichter bij de Golf van Biskaje kwamen, kwamen er golven, waardoor het schip flink heen en weer ging. We hadden de opdracht gekregen alle spullen uit open kasten weg te halen en op de grond te zetten. Alles stond keurig in dozen, maar ‘s nachts bleek dat er nog heel veel kon schuiven, omvallen en rollen. We werden wakker van een gevulde glazen karaf die van het aanrecht viel en we moesten er snel bij zijn, want door de beweging van het schip gaat het water eerst de ene kant op en vervolgens de andere kant op… We schoven door de deining zelfs heen en weer in bed. ’s Ochtends bij het ontbijt moesten we ons bord vasthouden. Noor haar ontbijtkom lag al gauw op de grond, ze deed ook niet zoveel moeite het tegen te houden: ze hoefde niet meer… We namen allemaal medicijnen tegen zeeziekte, die werden hier aan boord verstrekt. Toch was Erik de eerste dag zeeziek, en hij was niet de enige. De kinderen en ik hadden gelukkig weinig last, dat was fijn.

Het gewone leven van werk en school ging door zoals normaal, dat was een gekke gewaargewording. Als ik er niet bewust aan dacht en keek waar we waren, besefte ik niet dat we midden op de oceaan voeren. En omdat we allemaal een week met elkaar opgescheept zaten en geen kant op konden, waren er allemaal leuke dingen georganiseerd. Bijvoorbeeld het spel Spy vs. Spy. Iedereen die meedeed kreeg de naam van een ander bemanningslid en moest die met een geïmproviseerd wapen ‘uitschakelen’. Ik werd al snel uitgeschakeld, iemand van het Hospitality team kwam toiletreiniger brengen en tikte me… Het was super leuk om dit soort dingen met elkaar te doen.

Na bijna een week varen kwam op maandag 21 maart Tenerife in zicht. Met het eiland op de achtergrond zagen we ‘s middags dolfijnen zwemmen. Noor had het in Antwerpen al over dolfijnen,  dus het was geweldig ze te zien voor we aanmeerden in de haven van Granadilla de Abona. Ondanks de práchtige sterrenluchten onderweg, waren we blij dat we er waren. Leven uit dozen is toch wel onhandig, lopen met een dienblad vol eten ook en zeeziek zijn al helemaal.

We liggen hier in een industriële haven, waar op het moment hard gewerkt wordt aan de weg. Lopend de haven uit, tussen het bouwverkeer door, kost me met de kinderen al gauw zo’n 20 minuten en dan ben je nog nergens. We zijn doordeweeks daarom dus bijna altijd aan boord. ’s Ochtends school, ’s middags vaak even spelen in de cabin en naar het dek. We hebben een korte middag, omdat families al om 16.45u eten kunnen halen. Dat doen we meestal ook, zodat de kinderen op tijd naar bed kunnen. Het is overigens ontzettend luxe elke avond zo aan te kunnen schuiven. En na het eten wordt de vaat ook nog voor ons gedaan…

In het weekend gaan we er op zaterdag meestal op uit om wat van Tenerife te zien of iets leuks te doen voor de kinderen. Tenerife is een mooi, divers en winderig eiland. Het noorden is groen, het midden is een Nationaal Park rond de vulkaan El Teide en het zuiden is zonnig en toeristisch. Hoewel het fijn is om hier te zijn, kijken we uit naar het vertrek naar Senegal. En dat vertrek begint heel erg op te schieten! Het is deze week alweer de laatste week dat we van het schip af mogen. Volgende week dinsdag gaan we ‘de bubbel in’ in verband met COVID en ons vertrek naar Dakar op 24 mei. Daar hopen we samen met de Africa Mercy (die daar op dit moment al ligt) en allerlei vertegenwoordigers van verschillende Afrikaanse landen, de Africa Celebration te vieren. De Africa Celebration staat in het teken van 30 jaar samenwerking, echt een feest dus. In de volgende blog meer hierover.

Voor nu willen we jullie bedanken voor alle betrokkkenheid en gebed én gebed vragen voor de sail naar Senegal en een zegen over de Africa Celebration!

Tijdens de sail luisterde Juda ‘Ibbeltje’ van Annie M.G. Schmidt. Het verhaal ‘Zeereis’ was erg toepasselijk. Ibbeltje en haar ouders vertrekken met een schip met kapitein naar de Canarische Eilanden. In de Golf van Biskaje komen ze in een storm terecht en het schip vergaat! Gelukkig had moeder haar strijkplank meegenomen en zo overleefden ze de ramp…

De kinderen vonden de deining van het schip soms niet zo erg. Als ze op hun ‘auto’ gingen zitten, hoefden ze zelf niet te rijden en vlogen ze keihard door de cabin. Dat Noor op de gang soms omviel, was iets minder grappig…

Zie voor foto’s en filmpjes van de sail en onze tijd op Tenerife ons Instagram account, te bereiken via de homepage van onze website.